Καυτερές κόκκινες και πράσινες πιπερίτσες

 Θεματικό αφιέρωμα:  

Καυτερές κόκκινες και πράσινες πιπερίτσες

Είναι μικρές, αλλά πολύ ικανές για να μας ανάψουν μεγάλες φωτιές.

Ο λόγος για τις μικρές καυτερές κόκκινες και πράσινες πιπερίτσες, που χρησιμοποιούμε σε πολλά φαγητά, για να μας χαρίσουν μια πιο πικάντικη και εκλεκτή γεύση.

Ας τις γνωρίσουμε λοιπόν καλύτερα και ας δούμε τις ιδιότητές τους, την επίδρασή τους στην υγεία μας, αλλά και τους τρόπους διαχείρισής τους στη μαγειρική σε διάφορες χώρες της Μεσογείου.

Γνωριμία - Προέλευση

Πρόκειται για μικρές μακρόστενες, μυτερές πιπεριές μήκους 8 εκ. περίπου, που χαρακτηριστικό τους είναι η έντονη καυτερή γεύση τους. Στο εμπόριο πωλούνται είτε φρέσκες, που είναι περισσότερο γευστικές, είτε αποξηραμένες, που είναι περισσότερο καυτερές.

Οι κόκκινες καυτερές πιπερίτσες κατάγονται από το Μεξικό. Καλλιεργούνται όμως και σε όλη την Ευρώπη σε διάφορες ποικιλίες.

Ιδιότητες - Διατροφική αξία

Πλούσιες σε βιταμίνες A και C, πολύ περισσότερο από τις μεγάλες πιπεριές, οι κόκκινες και πράσινες καυτερές πιπερίτσες χάρη στην ουσία, που τις κάνει τόσο πικάντικες, διεγείρουν την έκκριση γαστρικών υγρών και διευκολύνουν με τον τρόπο αυτό την πέψη.

Επίσης αρκετές έρευνες έχουν αποδείξει ότι, η καυτερή πιπεριά είναι σε θέση να μπλοκάρει την ανάπτυξη βακτηριδίων, όπως ο σταφυλόκοκκος ή η σαλμονέλα. Η ιδιότητά της αυτή οφείλεται στην ουσία καψαϊκίνη, η οποία βρίσκεται σε μεγάλες συγκεντρώσεις στους σπόρους της.

Χρήση στη μαγειρική

Στη μαγειρική χρησιμοποιείται ως αρωματικό, αλλά και για την πικάντικη γεύση της σε σάλτσες, σε σούπες, όπως ψαρόσουπες, σε όσπρια, σε ραγκού, ορεκτικά κ.ά. Προσοχή όμως να τις απομακρύνουμε από το φαγητό πριν το σερβίρισμα για να μην καούμε, αν τη μασήσουμε. Σ' αυτήν την περίπτωση για να φύγει το κάψιμο μασάμε μια μπουκιά ψωμί. Δεν πίνουμε νερό γιατί θα επιτείνει το κάψιμο.

Μαγειρικό ταξίδι σε χώρες της Μεσογείου

Ας κάνουμε τώρα ένα μικρό μαγειρικό ταξιδάκι σε χώρες της Μεσογείου και να δούμε πως χρησιμοποιούνται εκεί οι καυτερές κόκκινες και πράσινες πιπερίτσες. 

Από τη χώρα των Βάσκων κατάγεται η πράσινη πιπερίτσα με αρκετά έντονη γεύση επίσης. Τη μαζεύουν προς στο τέλος του καλοκαιριού, πριν την πλήρη ωρίμανσή της, οπότε έχει πλούσια γεύση, αλλά όχι πολύ καυτερή. Ταιριάζει σε ομελέτες, ψάρια, κρεατικά και σε σαλάτες.

Στην Ιταλία, κυρίως στην κεντρική και νότια, φτιάχνουν λάδι καυτερής πιπεριάς. Γίνεται από αποξηραμένες καυτερές πιπερίτσες με ελαιόλαδο, που τις  αφήνουν σε βάζο για 4-5 ημέρες και τότε έχουν ένα πολύ καυτερό λάδι, που λίγες σταγόνες του αρκούν για να κάνουν το φαγητό πικάντικο. Χρησιμοποιείται σε σάλτσες και σούπες.

Στην Ισπανία ξηραίνουν τις πιπεριές στον ήλιο, τις τρίβουν, προσθέτουν αλάτι και ελαιόλαδο και  με αυτή τη σάλτσα αρωματίζουν και δίνουν χρώμα στην παέλια και σε διάφορα αλλαντικά.

Στην Βόρεια Αφρική αυτή την ίδια πιπερίτσα τριμμένη την ανακατεύουν καλά με λιωμένο σκόρδο και λάδι και κάνουν χαρίσα, που βάζουν σε πολλές σούπες και ιδίως σε κουσκούς.

Οι Ούγγροι καλλιεργούν μια παραπλήσια ποικιλία. Αφού την ξεράνουν την τρίβουν και κάνουν την πάπρικα ( από γλυκιά μέχρι και καυτερή). Είναι απαραίτητη στο γκούλας, σε διάφορα αλλαντικά, τέλεια σε γέμιση, σάλτσες και ραγκού, αυγά και ψάρια. Έχει τη θέση της στο ριζότο και στη μπεσαμέλ, που τους χαρίζει ιδιαίτερη γεύση. Δοκιμάστε στο χοιρινό με φρικασέ, στο μοσχαρίσιο κρέας και ιδιαιτέρως στο κοτόπουλο. Θυμηθείτε ακόμα να διαλύετε την πάπρικα σε κάποιο υγρό (νερό, χυμό, ζωμό, κρασί) πριν την ρίξετε στο φαγητό.

Στην Ελλάδα καλλιεργούνται επίσης οι κόκκινες και πράσινες καυτερές πιπερίτσες, οι οποίες προσφέρουν την πικάντικη γεύση τους σε πολλές σάλτσες, σούπες και ορεκτικά, όπως η γνωστή μας τυροκαυτερή.